Ο αείμνηστος Κυριάκος Χατζηιωάννου υπήρξε γυμνασιάρχης στο
«Ελληνικόν Γυμνάσιον Μόρφου», μας έκανε μάθημα όταν ήμουν στην Πέμπτη και στην
Έκτη τάξη, και με εκτιμούσε πάρα πολύ.
Μερικά χρόνια μετά την αποφοίτησή μου έτυχε να τον
συναντήσω. Σε ενός – δυο λεπτών συνομιλία μας, του είπα τη φράση «εσείς
υπήρξατε ο μεγάλος μου δάσκαλος».
Μετά την Τουρκική εισβολή, είχα ακούσει ότι έμενε,
πρόσφυγας, στη Λεμεσό. Κάποτε του τηλεφώνησα ζητώντας του να μας συμβουλέψει
όταν πρωτοξεκινούσα την ίδρυση του «Πνευματικού Ομίλου Σολέας». Τότε, με κάλεσε
στο σπίτι του για να με δει και για να μου εξηγήσει λεπτομερώς. Η ωραιοτάτη
σύζυγός του Νίτσα, θαυμάσια οικοδέσποινα, πραγματική κυρία, μου έδειξε κι
εκείνη πολλή φιλία και εκτίμηση.
Έκτοτε, διατηρήσαμε αραιή επικοινωνία, είτε ανταλλάσσοντας
κάρτες σε γιορτές, είτε σχετικά με διάφορες λογοτεχνικές δραστηριότητες. Μια
φορά μάλιστα, με κάλεσαν ξανά στο σπίτι τους.
Ο κύριος Χατζηιωάννου δεν ξέχασε ποτέ την φράση που του είχα
πει «Εσείς υπήρξατε ο μεγάλος μου δάσκαλος» και γι’ αυτό υπάρχει συχνά στις
επιστολές του «Ο δάσκαλός σου».
