Ιστορίες και Παραμύθια (για παιδιά και για μεγάλους)
Συλλογή από πέντε παραμύθια που μπορούν άνετα να διαβαστούν και να τέρψουν, μα και να διδάξουν, παιδιά κάθε ηλικίας.
α) Όπου καλοσύνη εκεί και ευλογία
Η πάμπτωχη γυναίκα παίρνει το παιδί της από το ξεμοναχιασμένο σπιτάκι τους και κινούν για καλύτερη τύχη. Κατάκοποι φθάνουν σ'ενα χωριό με κατοίκους μίζερους και αφιλόξενους, όπου δεν γίνονται αποδεκτοί. Με πολλή μαεστρία, μα και με την ηγετική ισχύ του, ο παπάς επιτυγχάνει να μεταβάλει την σκληρότητα και την παγερή αδιαφορία τους σε αγάπη, φιλοξενία, αλληλοβοήθεια. Εκεί η ξένη γυναίκα με το παιδί της βρίσκουν τελικά καταφύγιο, φιλία, ζεστασιά. Ο αέρας της αγάπης, της συμπόνιας και της καλοσύνης που φυσά σκορπά ολούθε τη χαρά και την ευλογία.
β) Με τα παιδιά της γειτονιάς
Διάφορες ηλικίες παιδιών με τα παιγνίδια, τη φρονιμάδα, τις αταξίες τους, αποτελούν μια μεγάλη ομάδα στη γειτονιά. Κάποτε βρίσκουν ένα σκαντζοχοιράκι και το ταλαιπωρούν, είτε παίζοντας, είτε από αφέλεια, ή και από περιέργεια για το παράξενο εκείνο πλασματάκι.
Ο συνετός της παρέας κάποια στιγμή συνειδητοποιεί το λάθος τους και τους μεταπείθει να πάψουν να το βασανίζουν και να το ελευθερώσουν. Το ζωάκι αφήνεται να οδηγήσει τον εαυτό του στο δρόμο του.
Το θέμα όμως παίρνει συζήτηση. Απάνω εκεί τα παιδιά βρίσκουν και άλλες διεξόδους απασχόλησης. Καλά, το παιγνίδι, παιγνίδι. Τα μαθήματα, μαθήματα. Μα, δεν μπορούν να ζουν μόνο μ'αυτά. Ανήκουν σε κάποιο χώρο, σε μια κοινότητα. Γιατί να μην προσφέρουν κι αυτά κάτι; Τι όμως; Τα παιδιά σκέφτονται πολλά. "Μπορείτε, μικροί αναγνώστες, να σκεφτείτε μαζί τους;"
γ) Ο καημός του Μιχάλη
Ο Μιχάλης από νηπιακής ηλικίας έχει μεγάλη έφεση στα γράμματα. Συχνά ακολουθεί τον μεγαλύτερο αδελφό του και άλλα γειτονόπουλα, πηγαίνει κι αυτός στο σχολείο και από τις πόρτες παρακολουθεί τους μαθητές μέσα στις αίθουσες. Η δασκαλίτσα της πρώτης τάξης τον έχει συμπαθήσει και τον αφήνει να κάθεται στο μάθημά της. Να δείτε όμως, του χρόνου θα φοιτήσει πια σαν κανονικός μαθητής. Πόσα όνειρα κάνει περιμένοντας τον Σεπτέμβριο που θα ανοίξουν και πάλι τα σχολεία! Αλλοίμονο! Τα όνειρα ενός μικρού παιδιού σκοτώνονται. Η τουρκική εισβολή, βάρβαρα και απάνθρωπα τον διώχνει από το χωριό του. Τουρκική κατοχή. Ο μισός σχεδόν πληθυσμός της Κύπρου ξερριζώνεται από τους πατρογονικούς του τόπους και μεταφυτεύεται, χωρίς ποτέ να μπορέσει να ριζώσει, αλλού. Τι πάνε να πουν όλα αυτά; Μπορείτε, τρανοί του κόσμου, να τα εξηγήσετε στον Μιχάλη; Να κάνετε την αθώα ψυχούλα να καταλάβει τι είναι άδικο, τι είναι απάνθρωπο, τι σημαίνει πολλοί να υποστηρίζουν και να ενθαρρύνουν τον ένοχο, άλλοι να αδιαφορούν, κάποιοι να μιλούν απλά περί δικαιοσύνης, μοναχά μια στάλα οικουμένης να συμπαραστέκεται στο δίκιο;
Το προσφυγόπουλο φοιτά τώρα στην πρώτη τάξη κάποιου σχολείου, σ'ένα άγνωστο χωριό, με κάποια παιδιά που δεν τα έχει ξαναδεί ποτέ του. Μα, τα όνειρά του; Το σχολείο; Η δασκαλίτσα του; Το ίδιο του το σπίτι; Ελάτε τώρα. Με τα όνειρα ενός νιάνιαρου θα ασχολούνται τα συμφέροντα των ισχυρών;
Γυρίστε σελίδα.
Ο Μιχάλης είναι συνεχώς αφηρημένος. Ο νους του πετά στο χωριό του, στο σχολείο του, στο θρανίο των ονείρων του, στη δασκαλίτσα του. Αχ, τι θα λένε γι'αυτόν που δεν πήγε φέτος; Θα νομίσουν ότι τους εγκατέλειψε... Ακούει απ'εδώ κι από κει ότι τον τόπο του τον κρατούν οι τούρκοι κι όταν φύγουν θα ξαναγυρίσει. Θαμπή, αόρατη, ακατανόητη εξήγηση για το καθάριο μυαλουδάκι ενός παιδιού κάπου 5½ - 6 χρονών.
Ξάφνου, μια μέρα, μέσα στην αναπόλησή του, το βρήκε! Το περιστέρι! Ένα περιστέρι είχε πάρει το μήνυμα στη Μαλαματένια. Αυτό το παραμύθι τους είπε κάποτε η δασκαλίτσα του. Τρέχει, αγοράζει ένα περιστέρι. Γράφει σ'ένα χαρτάκι το δικό του "μίνιμα", το δένει στο ποδαράκι του πτηνού και το στέλλει να περάσει από το σπίτι του, από το σχολείο, τη δασκαλίτσα του, να καθήσει για λίγο στο θρανίο των ονείρων του, να πει σε όλους πως δεν τους άφησε και πως μόλις φύγουν οι τούρκοι θα ξαναγυρίσει κοντά τους.
Η τρυφερή ψυχή του επικοινώνησε πια με τα μέρη με τα οποία ήταν δεμένος. Έθεσε τώρα συνδετικό κρίκο στην απότομη, την ακούσια αποκοπή, στον ανεπιθύμητο χωρισμό. Ο κρίκος αυτός, ζωντανεύει την ελπίδα πως όταν φύγουν οι τούρκοι θα γυρίσει πίσω στο αγαπημένο του χωριό, και καταλαγιάζει την πάλη μέσα του. Πιο ήρεμος τώρα, ο Μιχάλης γίνεται σύντομα ο πρώτος μαθητής στην τάξη του.
δ) Ένας παπαγάλος μιλά
Μιλά και μας αφηγείται την περιπετειώδη ιστορία του. Πόσο ξέγνοιαστα έζησε το μικρό παπαγαλάκι εκεί, στο δάσος τους, παρέα με λογής-λογιών ζώα και πουλιά!
Μα, κάποτε ήλθαν οι άνθρωποι. Μάζεψαν πολλούς απ'αυτούς και τους έσυραν για πώληση σε άλλες χώρες. Έτσι χωρίστηκε από την αγαπημένη του μανούλα.
Κατά την πλοκή του παραμυθιού μας το παπαγαλάκι συναντάται με τη μητέρα του σ'ένα σχολείο για παπαγάλους. Ύστερα από έντονες συζητήσεις για διεκδίκησή τους ανάμεσα στη δεσποινίδα του και στον κύριο που έχει τη μαμά παπαγαλίνα, παρουσιάζεται ο απλός και ειρηνικός από μηχανής θεός για επίλυση της κρίσης: Ο κύριος και η δεσποινίς θα παντρευτούν. Τώρα είναι όλοι μαζί ευτυχισμένοι.
ε) Στον κήπο του κυρ-Παναγή
Προσωποποίηση των φυτών σ'έναν ολάνθιστο κήπο, όπου βασιλεύει η αρμονία και η χαρά. Αυτή τη μακάρια ωραιότητα έρχεται να διαταράξει ένα πρωινό κάποιο ζιζάνιο. Πως; Α, όχι, δεν είναι απο αυτά που βλαστούν στο χώμα και χραπ, τα τραβάς, τα πετάς και τελείωσε. Ζιζάνιο στον κήπο του κυρ-Παναγή πήγε και φύτρωσε ίσα μέσα στην καρδιά της όμορφης γαρυφαλιάς μας, της Κοκκινούλας. Είναι, λέει, η ομορφότερη, έτσι όπως φορτώνεται με κατακόκκινα άνθη. Όλοι αυτήν προσέχουν, όλοι αυτήν επαινούν. Να σου την, να σε χαρώ, να ντύνεται με μια αλαζονική υπεροψία και να μην καταδέχεται πια να μιλήσει με κανένα από τα άλλα λουλούδια.
Ο κυρ-Παναγής είναι τόσο συνδεδεμένος με τον κήπο του, αγαπά τόσο πολύ τα φυτά του, που σιγά-σιγά έχει μάθει να τα καταλαβαίνει, να μιλά τη γλώσσα τους. Σαν βλέπει λοιπόν την εγωιστική συμπεριφορά της γαρυφαλιάς και τη στενοχώρια που πλάκωσε στα άνθη του, αρχίζει ένα-ένα να δίνει μαθήματα στην κυρα-Κοκκινούλα, ώσπου στο τέλος κατορθώνει να την συνετίσει και να την επαναφέρει σε τάξη. Όλα τα φυτά την καλωσορίζουν με ανεξικακία και αγάπη. Ο κήπος του κυρ-Παναγή έχει βρει και πάλι τη γαλήνη και τη λάμψη του.
